پادشاهی جایزهء بزرگی برای هنرمندی گذاشت که بتواند              

به بهترین شکل ، آرامش را تصویر کند .

نقاشان بسیاری آثار خود را به قصر فرستادند .

آن تابلو ها ، تصاویری بودند از جنگل به هنگام غروب ،

رودهای آرام ، کودکانی که در خاک می دویدند ،

رنگین کمان در آسمان ، و قطرات شبنم بر گلبرگ گل سرخ.

پادشاه تمام تابلو ها را بررسی کرد ، اما سرانجام فقط دو اثر را انتخاب کرد .

 

اولی ، تصویر دریاچهء آرامی بود که کوههای عظیم و آسمان آبی را در خود منعکس کرده بود .

در جای جایش می شد ابرهای کوچک و سفید را دید ، و اگر دقیق نگاه می کردند ،

در گوشه ء چپ دریاچه ، خانه ء کوچکی قرار داشت ،

پنجره اش باز بود ، دود از دودکش آن بر می خواست ،

که نشان می داد شام گرم و نرمی آماده است .

تصویر دوم هم کوهها را نمایش می داد .

اما کوهها ناهموار بود ، قله ها تیز و دندانه ای بود.

آسمان بالای کوهها بطور بیرحمانه ای تاریک بود ،

و ابرها آبستن آذرخش ، تگرگ و باران سیل آسا بود .

این تابلو هیچ با تابلو های دیگری که برای مسابقه فرستاده بودند ، هماهنگی نداشت .

 اما وقتی آدم با دقت به تابلو نگاه می کرد ،

 در بریدگی صخره ای شوم ، جوجهء پرنده ای را می دید .

 آنجا ، در میان غرش وحشیانه ء طوفان ، جوجه ء گنجشکی ، آرام نشسته بود .

پادشاه درباریان را جمع کرد و اعلام کرد که برنده ء جایزه ء بهترین تصویر آرامش ، تابلو دوم است .

 بعد توضیح داد :

” آرامش آن چیزی نیست که در مکانی بی سر و صدا ،

بی مشکل ، بی کار سخت یافت می شود ، چیزی است که می گذارد در میان شرایط سخت ،

 آرامش در قلب ما حفظ شود .

این تنها معنای حقیقی آرامش است . ”

      

نوشته شده در دوشنبه 90/3/16ساعت 11:21 عصر توسط مهسا نظرات ( ) |